Ben En Çok İnsandan Korktum - Ahmet Selçuk İlkan & İntizar

rüzgarda ve ateşleri hasretinde yaktımda bir seni yakamadım beni yaktığın gibi çölde su mahusta gün oruçta ekmek gibi bekledim seni sense sense araya korkular koydun yasaklar koydun bitmez tükenmez engeller koydun şimdi şimdi nerdesin diye sakın sorma sen çağırdında ben gelmedim mi? sen varken darılmazdım çiçeksiz baharlara yağmurlu havalara bu kasvetli akşamlara darılmazdım

Bir yabanci gibi bakma yuzume Birzaman sevdigin o adam benim Gecmisi bir dusun donup maziye Unuttum dedigin o adam benim Bir heves sanipta duygularimi Bir masal sanipta duygularimi Geriye veripte mektuplarimi Maziye gomdugun o adam benim

yolumuz buraya kadarmış be kahve gözlüm.. artık tersine akan bir nehir gibi, yıkılmış bir şehir gibi, suya yazılmış bir şiir gibi adımı unut.. yalnızlığın boşluğunda, gecelerin loşluğunda, sensizliğin sonrasında bilki bilki beş para etmiyor umut etmiyor be kahve gözlüm.. yalan yanlış, kırık dökük yaşadık biz bu aşkı, erken emekli olduk biz bu sevdadan.. biliyorsun hep direkten döndü umutlarımız, hep kendi kalemize attik gollerimizi, ne...

Yüreğinin çöllerine Nehir oldum inanmadın Saçlarının tellerine Esir oldum inanmadın Ben ki asi boyun eğmez Benki çılgın söz dinlemez Senin için hemde kaç kez Yaşlar döktum inanmadın

Hayat bir televole masalı değildir kızım! Sakın aldatmasın seni Seda'nın Güllü'nün o boş kahkahaları Ebru'ların Çağla'ların Demet'lerin O sabun köpüğü muhteşem aşkları (!) Ben ne dev yalnızlıklar bilirim Ben ne ayrılıklar Ben ne hıçkırıklar Kimbilir Nasıl ıslaktır geceleri onların yastıkları...