hayat arkadaşım dost sırdaşım
ne yapsam bilmiyorum kendimi asacagım
bir gün bu dünyadan kopacagım
üstüme gelenlerden ayrılacağım


sen sen olsaydın ayrılmazdın gitmezdin
benim yaşadıgım poktan hayatı bilmedin
yazdıklarımı anlamadın gelmedin
şuanda saat gece yarı 4 uyuyamadım

uyuyamıyorum artık gözüme uyku girmiyor
nafile artık sensiz günler geçmek bilmiyor
zavallı bu kalbimin acısı dinmiyor
aglasamda ne fayda satırlar aglatıyor


bir gün karşına geçince furkan bilmiyo
yılların hesabını şimdi bak soruyo
işte bu sessiz adam yıllarına isyan ediyo
felekten çalan beatimle herkesi ağlatıyo

senin bana yaptığın canıma tak ediyo
jarjörü beynime boşaltasım geliyo
damarın dibine vurup isyankarı oynuyo
son nefesime kadar nerdeysen bulcam diyo

çektiklerim yetmezmi çektiklerim yetmedimi
bu can varya bu can ömrünü yollarına serdi
sen söyle ustam çekeyimmi jileti
bu olanlardan sonra furkan delirdi



bir allah diyordu iki ise sevdigim diyor
bırakmam diyordu gözlerinden yaşlar akıyor
kollarından hep kanlar akıp akıp duruyor
bu gercek yaşantıdır sevdigini düşlüyor