Müziğe 5 yaşımda darbuka ile başladım. Biraz büyüyünce uda merak saldım, sonra kanun, sonra gitar derken yavaş yavaş yelpaze genişlemeye başladı. Çalamadığım bir enstrüman olarak kemana çok hevesliydim. Yaklaşık olarak 4 ay önce başladım. Sanıldığı kadar da zor değil. Alışma sürecini geçtikten sonra geri kalanı sınırsız egzersiz oluyor ve her geçen gün kat ettiğiniz yolu görmek büyük bir keyif veriyor.
Yaklaşık bir ay önce bir ney satın aldım. Hatta satın alırken rica ettim, enstrümanda bir sorun olmadığını, ses çıktığını ve çalınabildiğini duymak için.(Çalamazsam suçu enstrümana atmayayım diye) Bir ay olacak, çok fazla da üzerine düşemedim ama bugüne kadar elime aldığım ve denediğim en zor enstrüman diyebilirim. Çocukluk yıllarımda blok flüt ile her şarkıyı çalıyordum. Yani nefesli enstrümanlara tamamen yabancı değilim ama bu ney başka bir şey. Parmaklar yetişmiyor, onları tam yerine oturttum derken üflemeniz gereken yeri kaçırıyorsunuz, ses gidiyor vs.
Ben şuan için "ney" diyorum. Ney üfleyenleri de tebrik ediyorum..