Çok küçükken de nerede bir engelli görsem bakmak istemezdim, kendini eksik hissetmesin "herkes bana bakıyor" diye düşünmesin diye.

Gerçekten de öyle. İnsan yaşayınca anlıyor. 13 yaşında işitme engelli bir kardeşim var, ama ben onunla engellerin sadece "daha kolay yaşamaya" engel olduğunu, HAYATA engel olamadığını öğrendim.

Çünkü inanın o "ÖZÜRLÜ" diye sıfatlandırılan çocuğun içinde pek çoğumuzda olduğundan daha fazla yaşama sevinci var, hayata bağlılık var...

İnsanın "ÖZÜRLÜSÜ" olmaz arkadaşlar, sadece hayatı daha zor yaşamalarına sebep olan "ENGELLERİ" olur... Biraz duyarlı olursak onlardaki bu engellerin sebep olduğu zorlukları da azaltabiliriz.

Canımdan bir parça olan, canım bildiğim kardeşim Mustafa Akoğlu ve onun gibi nicelerine daha kolay bir hayat diliyorum her gün olduğu gibi bu gün de... Lütfen siz de dileyin...

Müzikle ilgileniyorum ama, 1 kez olsun kardeşime dinletemedim kendimi... 1 kez olsun bana "abi" dediğini duyamadım, "güzel olmuş yaa" ya da "ohoo bu ne ki ben daha iyisini yapcam büyüyünce" demedi bana... Bunun ne demek olduğunu yaşamayan bilemez arkadaşlar...

Diyorum ya, ben bu duyguları her gün yaşıyorum, biraz rahatsız etmek gibi olacak ama, bu gün siz de yaşayın.

Bu gün kutlanacak bir bayram değil, onların biraz daha farkında olabilmemiz için, olmadık anma - kutlama günleri olan ülkemde önemli bir gün sadece.